Voor je het weet, zit het er al weer op… dan ga je met een zak vol hartverwarmende afscheidsbriefjes weer richting vliegveld. Niet alleen briefjes nemen wij mee, het zijn vooral heel veel mooie herinneringen én luizen die mee terug gaan; want ja, ook dit jaar is het weer raak met de luizen! Maar ach, ik (Jisca) zie het als een goed teken: het betekent dat ik veel meiden heb kunnen knuffelen…
Terugblikkend op de reis, zijn wij vooral zo verbaasd hoe snel alles weer vertrouwd voelde en wij in het bekende ritme kwamen. Zes maanden in het MJC (jan. tot juli 2008), dat blijft toch ‘in je systeem’ zitten. Wat weten wij nog veel namen. Wat kennen we de liedjes nog goed. Wat is het eten nog vertrouwd (alwéér rijst!?). En wat was het een leuke ontdekking dat de kinderen nog steeds weten dat je voor een pleister altijd bij ons terecht kunt.
Maar toch ook zoveel nieuwe gezichtjes. Zoveel namen te leren. Zoveel kinderen die aftelden tot maandag de activiteiten zouden gaan beginnen. Zoveel spullen te kopen, zoveel schema’s te maken…
Wat is het fijn en bijzonder dat het allemaal gelukt is! Moe, maar zo voldaan zijn wij weer vertrokken. De kinderen hebben zo ongelofelijk genoten. Die glimlachjes op de gezichten, die vergeten we niet meer zo snel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten